jiǔ zhōng bú yǔ zhēn jūn zǐ ，cái shàng fèn ng dà zhàng fū酒中不语真君子，财上分明大丈夫古仄通通仄平平仄平仄通平仄仄平 ◆夫【上平七

jìn shuǐ zhī yú xìng ，jìn shān shí niǎo yīn近水知鱼性，近山识鸟音古仄仄平平仄仄平仄仄平 ◆音【下平十二侵】今仄仄平平仄仄平

níng kě zhí zhōng qǔ ，bú kě qǔ zhōng qiú宁可直中取，不可曲中求古通仄仄通仄通仄仄通平 ◆求【下平十一尤】今通仄平通仄通仄通

shuǐ tài qīng zé wú yú ，rén tài chá zé wú u水太清则无鱼，人太察则无谋古仄仄平仄平平平仄仄仄平平 ◆谋【下平十一尤】今仄仄平平

yǎng zǐ bú jiāo rú yǎng lǘ ，yǎng nǚ bú jiāo rú yǎng zhū养子不教如养驴，养女不教如养猪古仄仄通通通仄平仄仄通通通仄通 ◆猪【上平

rù n xiū wèn kū róng shì ，yī kàn róng yán biàn dé zhī入门休问枯荣事，一看容颜便得知古仄平平仄平平仄仄通平平通仄平 ◆知【上平四支

贫居闹市无人问，富在深山有远亲。pín jū nào shì wú rén wèn ，fù zài shēn shān yǒu yuǎn qīn贫居闹市无人问，富在深山有远亲古平平仄仄平平仄

nào lǐ yǒu qián ，jìng wài ān shēn闹里有钱，静外安身古仄仄仄通仄仄平平 ◆身【上平十一真】今仄仄仄平仄仄平平 ◆身【九文

liáng yán yī jù nuǎn sān dōng ，è yǔ shāng rén liù yuè hán。良言一句暖三冬，恶语伤人六月寒古平平仄通通通平通仄平平仄仄平 ◆寒【上平

lái shuō shì fēi zhě ，bì shì shì fēi rén来说是非者，必是是非人古平仄仄平仄仄仄仄平平 ◆人【上平十一真】今平通仄平仄仄

liú dé wǔ hú ng yuè zài ，bú chóu wú chù xià jīn gōu留得五湖明月在，不愁无处下金钩古通仄仄平平仄仄通平平仄仄平平 ◆钩【下平十一尤

yùn qù jīn chéng tiě ，shí lái tiě sì jīn运去金成铁，时来铁似金古仄仄平平仄平平仄仄平 ◆金【下平十二侵】今仄仄平平仄平平仄

dàn háng hǎo shì ， wèn qián chéng但行好事，莫问前程古仄通仄仄仄仄平平 ◆程【下平八庚】今仄平仄仄仄仄平平 ◆程【十一

wéi rén zuò kuī xīn shì ，bàn yè qiāo n xīn bú jīng为人莫做亏心事，半夜敲门心不惊古通平仄仄平平仄仄仄通平平通平 ◆惊【下平八庚

kǒu shuō bú rú shēn féng ，ěr wén bú rú jiàn口说不如身逢，耳闻不如目见古仄仄通通平平仄通通通仄仄 ◆见【去声十七霰】今仄通通平

zhī zú cháng zú ，zhōng shēn bú rǔ知足常足，终身不辱古平仄平仄平平通仄 ◆辱【入声二沃】今平平平平平平通仄 ◆辱【十四姑

rén bú quàn bú shàn ，zhōng bú dǎ bú ng人不劝不善，钟不打不鸣古平通仄通仄平通仄通平 ◆鸣【下平八庚】今平通仄通仄平通

hēi fā bú zhī qín xué zǎo ，kàn kàn yòu shì bái tóu wēng黑发不知勤学早，看看又是白头翁古仄仄通平平仄仄通通仄仄仄平平 ◆翁【上平一东

yǒu yì zāi huā huā bú fā ,wú xīn chā liǔ liǔ chéng yīn有意栽花花不发，无心插柳柳成荫古仄仄通平平通仄平平仄仄仄平通 ◆荫【去声二

rěn dé yī shí zhī qì ，ǎn dé bǎi rì zhī yōu忍得一时之气，免得百日之忧。古仄仄仄平平仄仄仄仄仄平平 ◆忧【下平十一尤】今仄

ng lǐ yǒu shí zhōng xū yǒu ，ng lǐ wú shí qiáng qiú命里有时终须有，命里无时莫强求古仄仄仄平平平仄仄仄平平仄通平 ◆求【下

jūn bú jiàn wài zhōu kè ，zhǎng ān dào ，yī huí lái ，yī huí lǎo。君不见外州客，长安道，一回来，一回老。古平通仄仄平仄通平仄仄通

bié hòu xiàng sī kōng yī shuǐ ，zhòng lái huí shǒu yǐ sān shēng别后相思空一水，重来回首已三生古仄仄通通通仄仄通平通仄仄通平 ◆生【下平

guàn gài n jīng huá ，sī rén dú qiáo cuì冠盖满京华，斯人独憔悴古通仄仄平通平平仄平仄 ◆悴【去声四寘】今通仄仄平通平平平平

bǎi nián gē zì kǔ ，wèi jiàn yǒu zhī yīn百年歌自苦，未见有知音古仄平平仄仄仄仄仄平平 ◆音【下平十二侵】今仄平平仄仄仄仄仄平

cóng cǐ wú xīn ài liáng yè ，rèn tā ng yuè xià xī lóu从此无心爱良夜，任他明月下西楼古通仄平平仄平仄通平平仄仄平平 ◆楼【下平十一

yī shēng fù qì chéng jīn rì ，sì hǎi wú rén duì xī yáng。一生负气成今日，四海无人对夕阳。古仄平仄仄平平仄仄仄平平仄仄平 ◆阳【

xiàng qù wàn yú lǐ ，gè zài tiān yī yá相去万余里，各在天一涯古通仄仄平仄仄仄平仄平 ◆涯【上平四支】【上平九佳】【下平六麻】今

ò yòu féng chūn ，zhī jiàn i huā bú jiàn rén城南小陌又逢春，只见梅花不见人古平平仄仄仄平平通仄平平通仄平 ◆人【上平

bú rú yì shì cháng bā jiǔ ，kě yǔ yǔ rén wú èr sān不如意事常八九，可与语人无二三古通通仄仄平仄仄仄通仄平平仄通 ◆三【下平十三覃】